Tamjanika, ili kako u narodu zovu ovaj cvijet – “Sveta Petka” zbog njenog aromatičnog mirisa koji podsjeća na miris tamjana, gaji se, uglavnom, kao jednogodišnja biljka. Ovaj cvijet ne podnosi niske temperature, tako da u našim krajevima tokom zime mora da bude zaštićen u zatvorenom, toplijem prostoru jer već na temperaturi ispod 10°C može da pretrpi oštećenja. Njeni dekorativni, mirisni listovi, specifični zbog mirisnih ulja rastjeruju neke insekte, a posebno moljce.

Tamjanika cvjeta razvijajući sporadične cvjetiće bijele, rijetko roze boje, a razmnožava se vršnim reznicama sa matičnih biljaka koje se stavljaju na ožiljavanje u jesen, a dalje razmnožavanje nastavlja se u drugoj polovini februara, kada reznice koje su pustile korijenje stavljamo u pjeskoviti supstrat. Tokom marta tamjaniku treba njegovati umjerenim zalivanjem i treba je držati na svjetlosti. U poslednjoj nedelji marta sledi orezivanje vršnih izdanaka, a tek na kraju aprila ih sadimo u žardinjere. Tamjanika počinje da lista kada spoljna temperatura dosigne 20 stepeni.

Na našem podneblju, tokom zime ovom cvijetu izmrzne dio koji je uznad zemlje, ali podzemni dio tamjanike ostaje vitalan i uspješno prezimi, tako da sledeće godine može da formira sasvim novu biljku. Tamjanika miruje u rano proleće ili kasnu jesen, ali se u saksijama uspješno gaji tokom cijele godine. Ovaj cvijet voli sunčana i sjenovita, kao i dovoljno vlažno zemljište.