Uzgoj gljiva na panjevima i oblicama je najjednostavniji način kultivisanja gljiva i dobar je za početnike. Gajenje bukovače na panjevima ne zahtijeva velika ulaganja (adapctacija i opremanje prostorija za uzgoj – gljivarnika, nabavku supstrata, njegovu dezinfekciju, nabavku drugih materijala), osim nabavke micelijuma. Gajenje gljiva započinje nabavkom micelijuma koji se proizvodi u specijalnim sterilnim laboratorijama gdje se spore gljiva nasadjuju na nosaču micelija, a to mogu biti zrna žitarica (pšenica, raž, proso), piljevina, slama, drveni čepovi. Bukovaču mozemo uzgajati na mekom listopadnom drvetu (topola, vrba, breza, lipa, jablan, kesten, dud) i tvrdom (bukva, cer, grab, hrast). Trupci četinara nijesu pogodni za uzgoj bukovače.

Takođe, treba naglasiti da je sadnja bukovače na panjevima manje produktivna od svih raspoloživih metoda zato što se odvija na otvorenom prostoru i u potpunosti nekontrolisanim uslovima, pa prinos varira u zavisnoti od toga kakva je godina – sušna ili kišna, ali i drugih uslova staništa.

Drvo za gajenje bukovače treba da bude u sirovom stanju (vlažno) i da nije napadnuto drugim gljivama. Koriste se trupci odsječeni najviše dva do tri mjeseca prije zasijavanja, ali ih tada treba polivati vodom nekoliko dana prije zasijevanja kako bi povratili potrebnu vlažnost.Vlaga u drvetu u momentu zasijavanja treba da je 50 – 60 odsto, a sadržaj vlage se najjednostavnije provjerava stiskanjem piljevine u šaci dobijene prilikom sječenja trupaca. Ostane li grudvasta, onda je dovoljno vlažna, a ako se rasipa onda trupce treba još navlažiti. Kora sa trupaca se ne skida, jer ona sprečava isparavanje vode iz drveta.

Za gajenje se preporučuju trupci prečnika 20 – 40 cm, dužine oko 30 cm. Navedeni prečnici se preporučuju samo s obzirom na lakoću manipulacije njima, ali zapravo nikakavo ograničenje u pogledu prečnika trupaca praktično ne postoji. Ipak, zbog malog prinosa ne preporučuju se trupci prečnika manjeg od 15 cm. Bukovača se može gajiti i na metrovskim oblicama. Zasijavanja trupaca odnosno oblica odgovarajućeg drveta micelijumom bukovače vrši se tokom: aprila – maja i septembra – oktobra, a plodonošenje se može očekivati za pola godine.

Postoji više načina zasijavanja bukovače na drvetu. Npr. drvo se izbuši svrdlom velikog promjera na svakih 15 cm i oda se puni micelijumom i na kraju se stavlja plutani čep. Drugi metod je zasijavanje micelijuma drvenim čepovima od namještaja. Na oblici ili trupcu se ravnomjerno raspoređeno izbuše rupe na odstojanju 10 x10cm cijelom dužinom, kao i nekoliko rupa na presjecima trupca. Dimenzije rupa treba da su sličnih dimenzija kao i drveni čep kojim se trupac zasijava. Čepovi sa micelijumom se zakucaju u ove rupe koje se potom premažu rastopljenim voskom (postupak koji je poželjan, ali nije neophodan). Ova dva načina su najnapornija, jer zahtjevaju dosta rada i vremena.

Metodom kolutova sa trupčića se odsiječe kolut debljine 5 – 6 cm, dobijeni presjek zasije se micelijumom u sloju debljine 10 – 15 mm i obavije kuhinjskom streč folijom. Folija dosta dobro drži kolut, ali se on za svaki slučaj i zakuca. Još jedan je način kad se motornom šegom na panju ili oblici naprave rezovi koji se pune micelijumom i obmotavaju streč folijom kako bi sve to bilo zaštićeno od ispadanja i isušivanja. Poslije toga trupce je najbolje do jedne trećine zakopati u zemlju, prekriti crnom plastičnom vrećom i zalivati po potrebi kako bi zemlja bila vlažna.

Uspjeh zasijavanja i brzina prodiranja micelijuma kroz drvo u direktnoj je zavisnosti od ekoloških uslova staništa, a posebno vlage i temperature. Proces razvoja bukovače na drvetu je kraći ako se u drvetu kao supstratu i u vazduhu održava optimalna vlaga i temperatura.

Pri zasijavanju u aprilu ili maju, inkubacija se završava u septembru, oktobru, a septembru ili oktobru, inkubacija se završava u aprilu. Ukoliko micelijum nije prorastao oblice, treba ostaviti do sledeće sezone – proljeća, odnosno jeseni i tek tada ih treba otkriti. Trupci treba da su na poprečnim presjecima bijeli, a nekad tako čvrsto spojeni da ih je teško odvojiti. To je siguran znak da je micelijum dobro i u potpunosti prorastao drvo.

Za plodonošenje, oblice se postavljaju na sjenovito mjesto npr. u šumi, ispod krošnje nekog stabla ili grupe stabala, na sjevernoj strani nekog objekta, u zavjetrini, kako bi bile zaklonjene od direktnog sunčevog zračenja i vjetra, a opet imali svjetla i svježeg vazduha. Trupci se takođe mogu staviti i u otvoreni zatamnjeni plastenik, pod nadstrešnjicu od crne folije i sl. Nikako oblice ne postavljati u otvorenom polju, pogotovo ne na brežuljcima, jer će doći do isušivanja gljiva ukoliko uopšte i dođe do njihovog nicanja. Trupci se obično postavljaju na rastojanju 50 x 50 cm jedan od drugog i ukopavaju uspravno na dubinu od desetak centimetara tako da kolutovi sa micelijumom budu iznad zemlje. Oko trupca se napravi činija kao oko voćke koja služi za povremeno zalivanje kako bi se održala vlaga u oblici tokom plodonošenja. U vrijeme dok se još ne pojavljuju plodna tijela dovoljno je ukopane trupce orositi jednom nedeljno.

Tokom sezone treba očekivati bar dva ciklusa plodonošenja – jesenji i proljećni. Bukovača se prevashodno javlja u jesenjem periodu, ali u zavisnosti od ekoloških faktora, njena pojava je moguća i u blagim zimskim i ranim proljećnim danima. Ako je vrijeme toplo gljive izrastu za branje za svega nekoliko dana. Bukovače rastu busjenasto. Vrlo mlade gljive imaju rub svinut prema dolje. Kad on počne da se izravnava, vrijeme je za branje. Ako se rub izvije naviše, gljiva je prezrela i više nije kvalitetna za upotrebu. Oblice mekih lišćara rađaju 3-4 godine, a tvrdih 5-6 godina, tokom proljeća i jeseni sa ukupnim prinosom od oko 10 do 25 odsto težine oblica. Na tvrdom drvetu se uglavnom ostvaruju veći prinosi i životni ciklus gljive traje znatno duže nego na mekom drvetu. Najveće ukupne prinose bukovača daje na bukvi i ceru. Osim od vrste drveta, prinosi zavise i od uslova u kojima se bukovača gaji. Povoljna temperatura i vlažnost vazduha uz dovoljnu vlažnost drvnog supstrata, uticaće na povećanje prinosa. Podatke o prinosu treba shvatiti kao orijentacione, jer na prinos posebno kod uzgoja na otvorenom utiče veliki broj faktora na koje se često ne može znatnije uticati.